Ο Εμπορος και ο Χρήστης

Σε όλες τις πολιτισμένες δημοκρατικές χώρες, στη χορεία των οποίων θέλουμε να πιστεύουμε ότι εντάσσεται και η Ελλάδα, υφίσταται μια σαφής κάθετη διάκριση ανάμεσα στον έμπορο ηρωίνης και τον χρήστη – κατ’ επέκτασιν, μια αντίστοιχη διάκριση στην αντιμετώπισή τους εκ μέρους της πολιτείας. Ο χρήστης εκλαμβάνεται (και προφανώς είναι) αποκλειστικά ως ασθενής. Ανεξαρτήτως εάν εντάσσεται σε κάποιο από τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα ή σε κάποιο από τα προγράμματα υποκατάστασης, τουτέστιν εάν η ίασή του στηρίζεται μονάχα σε εντατική ψυχοθεραπεία ή στην αντικατάσταση της χορήγησης ηρωίνης από τη χορήγηση μεθαδόνης, ο χρήστης, στα μάτια των θεραπευτών του, δεν διαφέρει σε τίποτε από τον καρδιοπαθή ή τον καρκινοπαθή. Ακόμη και αν περιστασιακά, προκειμένου να εξασφαλίσει τη δόση του, ο χρήστης πατάει στα χωράφια του εμπόρου ηρωίνης – τα διαβόητα «βαποράκια» – η πολιτεία δεν παύει να τον εκλαμβάνει ως ασθενή και (οφείλει να) εξαντλεί την επιείκειά της στην παράλληλη δικαστική του αντιμετώπιση.