Γιατί συνεχίζω να μένω στο σπίτι (και γιατί θα συνεχίσω για όσο χρειαστεί)

Στα μέσα του περασμένου μήνα και καθώς είχε γίνει σαφές ότι ο καλύτερος (ή, αν προτιμάτε, ο μοναδικός διαθέσιμος στην ανθρωπότητα) τρόπος να αντιμετωπιστεί η επέλαση του ιού SARS-CoV-2 ήταν η κοινωνική απομόνωση, αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω ένα άρθρο το οποίο φάνηκε πως μίλησε στις καρδιές πολλών αναγνωστών. Το άρθρο αναφέρονταν στην επιλογή μου να μην υποβληθώ στην εξέταση για τον ιό καθώς θεωρούσα ότι ήταν μια διαδικασία περιττή: ο ιός είχε περάσει στην κοινότητα πράγμα που σήμαινε ότι η όποια αρνητική απάντηση μπορούσε να ανατραπεί την επόμενη  φορά που θα ερχόμουν σε επαφή με κάποιον φορέα του ιού. Επιπροσθέτως, θα στερούσε από το σύστημα ένα πολύτιμο τεστ, καθώς όταν γραφόταν το άρθρο είχε αρχίσει να διαφαίνεται η έλλειψη αντιδραστηρίων λόγω της ολοένα αυξανόμενης ζήτησης και της αδυναμίας των εταιρειών παραγωγής να ανταποκριθούν. Θεώρησα λοιπόν τότε ότι ο καλύτερος τρόπος να συμβάλλω στην αντιμετώπιση της κατάστασης θα ήταν να παραμείνω στο σπίτι, υπακούοντας τις συστάσεις του ΕΟΔΥ.