Τιμητής

Eurogroup διάρκειας 16 ωρών έχει να ζήσει η Ευρώπη από τις εποχές της ελληνικής κρίσης χρέους – από τότε, δηλαδή, που οι λευκές νύχτες στις Βρυξέλλες ήταν η κανονικότητα των ευρωπαίων πολιτικών κι αξιωματούχων. Η διαμάχη του παρελθόντος παρουσιάζει ταυτόσημα μοτίβα με αυτή του παρόντος. Βορράς εναντίον Νότου. Προτεσταντικών όρων βοήθεια εναντίον αλληλεγγύης της αμοιβαιοποίησης. Μνημόνια εναντίον ευρωομολόγων. Οι πρωταγωνιστές, βέβαια, διαφέρουν. Την εμμονή στον «ηθικό κίνδυνο» ενσαρκώνει τώρα ο ολλανδός υπουργός Οικονομικών και τον ρόλο του αντιπάλου του ο Ιταλός. Το επίδικο, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, ήταν οι προϋποθέσεις της χορήγησης πιστώσεων. Ο μεν απαιτούσε όρους, ο δε μια αναφορά σε κοινή έκδοση χρέους. Στην τρέχουσα κρίση, λοιπόν, τον τιμητή – ή έστω τον τιμητή που φωνάζει – τον παίζει ο Βόκπε Χούκστρα. Μόνο που για ορισμένους αναλυτές ίσως έτσι διακινδυνεύει το οικονομικό μέλλον της χώρας του περισσότερο απ’ όσο εκείνος και άλλα κυβερνητικά της στελέχη αφήνουν το εκλογικό της σώμα να υποψιαστεί.