Μόνη μου έγνοια μη χάσω το χιούμορ μου, αλλιώς, καήκαμε. Αλλά τόσο μονοθεματική η ζωή μας πια, τι άλλο κεφάλαιο να ανοίξεις, και με τι καρδιά; «Κάθομαι και ρεμβάζω» που λέει και ο Μέγας Αλεξανδρινός. Να μπορούσαμε μόνο να δούμε τους εαυτούς μας με το μάτι της Ιστορίας, σαν κάτι που έγινε σε μια στιγμή του χρόνου σε άλλους καιρούς, αλλά πώς; Βλέπεις, θέλει ποιητικό και μεγάλο σθένος, ηθικό υψηλό, και άντε να το βρεις στην ουρά του φαρμακείου ή στους διαδρόμους των σουπερμάρκετ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή