Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι η κρίση είναι μια ευκαιρία να ξανασκεφτούμε αυτά που ξέραμε, αυτά που πιστεύαμε και να τα δούμε από την αρχή. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως τα δικαιώματα περιορίζονται, κυρίως γιατί εξαρτώνται από αυτό που βασικά επλήγη, την ελευθερία της διακίνησης. Παράλληλα, όμως, σε ποια έκταση προσβάλλονται; Για ποιο λόγο; Το κράτος δικαίου συνεχίζει να ισχύει, το δημοκρατικό πολίτευμα λειτουργεί ομαλά. Δεν βλέπω γιατί τόση μεγάλη αγωνία. Οι περιορισμοί είναι προσωρινοί. Δεν αφορούν ορισμένα άτομα ή ομάδες, αλλά όλους μας. Τα μέτρα δεν εκφράζουν μόνο μια δική μας ανάγκη, αλλά αυτήν την ανθρωπότητας. Πέρα από το αγαθό της υγείας, αυτό που διακυβεύεται είναι η ζωή. Εχουμε μια υπαρξιακή κρίση. Με αυτήν τη διακινδύνευση της ζωής, πρέπει να ξανασκεφτούμε αν το ίδιο το Σύνταγμα την εξασφαλίζει. Η απάντησή μου είναι κατηγορηματική: ναι, έστω κι αν δεν το λέει ρητά, το ορίζει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή