Η συνταγματική νομιμότητα δεν έχει διαρραγεί, δεν έχει καταλυθεί

Το πρόβλημα της αντιμετώπισης της πανδημίας από νομική άποψη, ενώ είναι κεφαλαιώδες, γιατί συνεπάγεται πρωτοφανείς περιορισμούς σε βασικά ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, είναι παράλληλα απλό. Ο κίνδυνος είναι προσδιορισμένος και εντάσσεται σε αυτό που λέμε έκτακτη ανάγκη – έτσι λένε ακόμα και τα εκκλησιαστικά κείμενα. Ο εχθρός, όμως, είναι αόρατος και δεν υπάρχει τοπικότητα, δεν μπορεί να περιοριστεί σε σύνορα. Είναι σαφές πως τον λόγο δεν μπορεί παρά να τον έχει η επιστήμη, όχι γιατί οι γιατροί διοικούν τη χώρα, αλλά γιατί καμία υπεύθυνη κυβέρνηση δεν μπορεί να αναλάβει το ρίσκο να καταρρεύσει το σύστημα υγείας ή να θυσιάσει ένα μέρος του πληθυσμού της. Κρίνοντας την αναλογικότητα των περιορισμών, η απάντηση είναι μονόδρομος. Στη φάση αυτή της πανδημίας, αποφασίζουν οι επιστήμονες. Κανένας δικαστής δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Βρισκόμαστε στο πλαίσιο της συνταγματικής νομιμότητας, η οποία δεν έχει διαρραγεί, δεν έχει καταλυθεί. Σε μια οργανωμένη κοινωνία δεν υπάρχουν μόνο δικαιώματα, υπάρχουν και καθήκοντα, ηθικές υποχρεώσεις, όπως η κοινωνική αλληλεγγύη. Είναι προτιμότερο μια κυβέρνηση να κάνει ένα υπερβολικό «λάθος», παρά να ρισκάρει να δούμε μια νέα Ιταλία.