Πολιτικός σκασμός

Πέρα από κομματικές στοιχίσεις, αλλά με πρόφαση αυτές ακριβώς, αναπτύσσεται ένα είδος άμορφης βίας που δεν «ανέχεται», γενικώς, την αντίθετη άποψη, που ενοχοποιεί ακόμα και τα κίνητρα του πολίτη, ο οποίος πιθανόν έχει αποκλίνουσα θέση. Ο χάρτης στον οποίο απλώνεται αυτή η βία είναι κυρίως το FB, ενίοτε και το Τwitter. Από τη μια πλευρά, ας την πούμε, τη δολοφονική, ρέει ένας οχετός ύβρεων κάτω από κείμενα, κατάρες, ευχές για κακό ψόφο κ.λπ. Και από την άλλη ένας απίστευτος λυρισμός «καρτ ποστάλ» και ένας ναρκισσισμός του ιδιωτικού, του ασήμαντου (ένα ανθοδοχείο, ένα κακοφωτογραφημένο ηλιοβασίλεμα, κάποιοι που τρώνε μπριζόλες κ.λπ.). Ολα πολύτιμα και ανακοινώσιμα. Από κάτω δεκάδες μηνύματα επιδοκιμασίας, καρδούλες, φατσούλες, που σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι ασχολούνται με μια λουλουδάτη κουρτίνα στο αλουμινένιο παράθυρο και στο βάθος τον ήλιο που δύει, ασχολούνται και αισθάνονται την ανάγκη να επιδοκιμάσουν ένα στιγμιότυπο του τίποτα. Η «απέναντι» πλευρά, η δολοφονική, θέλει να λιντσάρει τον οποιοδήποτε, και από κάτω θα σχολιαστεί – λιντσαριστεί ο λιντσαριστής και ο λιντσαριστής του λιντσαριστή, σε μια αλληλουχία ανορθόγραφων κακοποιήσεων. Ο λυρισμός της φρουτιέρας και τα φονικά ξεράσματα του ψευδώνυμου.