Στη ζώνη της λογικής

Στο πεδίο της διπλωματίας δεν αγνοούν τα ηχηρά μηνύματα και όσα εκπέμπονται από βηματισμούς που σηκώνουν σκόνη. Αλλά για τους σχεδιασμούς που καταστρώνονται φροντίζουν να αναζητούν στοιχεία πίσω από, φαινομενικά ασήμαντες, λεπτομέρειες. Μετά την κρίση του Εβρου, οι λεπτομέρειες για τις κινήσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν οδηγούν σε αντιφατικά συμπεράσματα. Το τηλεφώνημα αλληλεγγύης και συνεννόησης, για παράδειγμα, από το Ακ Σαράι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο θα μπορούσε να εξωτερικεύει σκέψεις για μια αποκλιμάκωση. Μπροστά στην αυξητική καμπύλη μιας δύσκολης κατάστασης για την Τουρκία, ο Ερντογάν ενδεχομένως να αναζήτησε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο όχι τόσο από πραγματικό ενδιαφέρον για τη συρρικνωμένη χριστιανική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης, αλλά επειδή έχουν αλλάξει οι δικές του προτεραιότητες. Στην κορύφωση της κρίσης στη συνοριακή γραμμή του Εβρου, ωστόσο, όταν ο Ερντογάν έσπευσε στις Βρυξέλλες για μια παράσταση διαμαρτυρίας στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τον Νταβίντ Σασόλι, έκλεισε με μια αναφορά που ακόμη και στην Κομισιόν την ερμήνευσαν ως προαναγγελία μιας δύσκολης συνέχειας. Αν ο «Σουλτάνος» θεωρεί τους Ελληνες και τους Ελληνοκυπρίους ως τη μοναδική πηγή προβλημάτων για τη σχέση της Τουρκίας με τους Ευρωπαίους, θα μπορούσε να έχει μπει σε φάση υλοποίησης ένα ευρύτερο σχέδιο για τον περιορισμό της.