Πόσο κινδυνεύει η δημοκρατία από την καραντίνα;

Εδώ και μερικές εβδομάδες, πολιτικοί και μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλη την Ευρώπη έμαθαν να μετρούν νεκρούς από τον κορωνοϊό – μια ομολογουμένως δύσκολη και επώδυνη δουλειά. Οσο, όμως, η προσοχή τους ήταν στραμμένη στην πανδημία, κάτι εξίσου επώδυνο συνέβη στην Ουγγαρία. Η χώρα μετρά τα δικά της θύματα και ο πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν άρπαξε την ευκαιρία που εμφανίστηκε μπροστά του: η Ουγγαρία βρίσκεται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης επ’ αόριστον και για να την παρατείνει ή να τη διακόψει, ο ούγγρος πρωθυπουργός δεν χρειάζεται τη σύμφωνη γνώμη της Βουλής. Μπορεί να αναστέλλει την ισχύ των νόμων μέσω διαταγμάτων και επίσης να επιβάλλει καινούργια έκτακτα μέτρα μέσω κυβερνητικών εγκυκλίων. Οταν η αντιπολίτευση αρνήθηκε να ψηφίσει τις νέες διατάξεις, ο Ορμπαν δεν δίστασε να πει πως «βρίσκονται με το μέρος του ιού». Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι δεν χρειαζόταν τη σύμφωνη γνώμη τους για να περάσει τις αλλαγές. Ελέγχει τα 2/3 της Βουλής, η οποία δεν έχει ποτέ ως τώρα διαφωνήσει μαζί του. Το κλείσιμο του Κοινοβουλίου έχει και συμβολική έννοια. Αλλωστε, ο Ορμπαν δεν ελέγχει πια μόνο το κράτος, αλλά και τη λεγόμενη τέταρτη εξουσία, τον μεγαλύτερο ελεγκτικό μηχανισμό σε μια δημοκρατία: ο νέος νόμος προβλέπει φυλάκιση έως και πέντε χρόνια για όποιον μεταδίδει ψευδείς ειδήσεις για τον ιό ή για τα ίδια τα κυβερνητικά μέτρα.