Οι προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τις επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στην ελληνική οικονομία είναι δραματικές. Σύμφωνα με αυτές, το ΑΕΠ της χώρας μας θα χάσει δέκα ολόκληρες μονάδες, που είναι και οι περισσότερες ανάμεσα στις χώρες της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα να εκτοξευθεί η ανεργία από το 16% που είναι σήμερα στο 22% και πλέον. Χαρακτηριστικά, η ύφεση στην Ιταλία εκτιμάται ότι θα κινηθεί γύρω στο 9% και στην Ισπανία στο 8%.

Οι λόγοι αυτής της αρνητικής πρωτιάς είναι ευεξήγητοι. Η προηγούμενη κρίση είναι ακόμη νωπή. Η χώρα μας δεν πρόλαβε καλά καλά να αφήσει πίσω της τη δεκαετία της χρεοκοπίας και των σκληρών προγραμμάτων λιτότητας που συμφώνησε με τους δανειστές. Την ίδια ώρα, και με τα προγράμματα βοήθειας να εστιάζουν στη λιτότητα και μόνο, η παραγωγική βάση της οικονομίας παρέμεινε σαθρή. Δεν θεραπεύτηκαν οι αδυναμίες του οικονομικού μοντέλου, δεν αντιμετωπίστηκαν οι χρόνιες παθογένειες.

Η χώρα φαίνεται να αντιμετώπισε επαρκώς την υγειονομική κρίση. Oλα δείχνουν όμως ότι θα βρεθεί αντιμέτωπη με έναν οικονομικό Αρμαγεδδώνα. Ακόμη εξάλλου και αν διαψευστούν οι Κασσάνδρες του ΔΝΤ, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτή θα είναι μια χρονιά ύφεσης. Και ύφεση σημαίνει νέες στρατιές ανέργων. Είναι επομένως στους πιο ευάλωτους ανάμεσα στους συμπολίτες μας που πρέπει να στραφεί η προσοχή όλων μας και ακόμη περισσότερο της κυβέρνησης. Η μάχη της χώρας μας για την προστασία των πιο ευπαθών συνεχίζεται.