Το τελευταίο διάστημα, στο πλαίσιο αντιμετώπισης της πανδημίας εκ μέρους της ΕΕ, αναβιώνει το πλέον ισχυρό ρήγμα στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Πρόκειται για την ανοικτή πληγή που μας κληροδότησε η κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Με τα διαβρωτικά σημάδια πολιτικοποίησης της διαδικασίας, ανησυχητικά εξαπλωμένα στο σύνολο της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Ηταν η περίοδος όπου ο ιός πέρασε στο σύστημα. Τότε που οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ των κρατών-μελών της Ενωσης έπαψαν να είναι συσπειρωμένες στο να προωθήσουν το ευρωπαϊκό σχέδιο ακόμα και ερήμην των λαών της Ευρώπης. Λαμβάνοντας υπόψη τις διευρυμένες μακροοικονομικές ανισορροπίες εξαιτίας της ημιτελούς αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης, εσφαλμένα διαιρέθηκαν σε πιστωτές και χρεώστες. Εκκινώντας ένα άγονο και υπονομευτικό παιχνίδι διαπραγμάτευσης γύρω από το φορτίο διαχείρισης του χρέους. Περνώντας από την εποχή της σύγκλισης στα χρόνια της διαίρεσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή