Μελετάει Μπετόβεν, φοράει φόρμες και δεν βλέπει δελτία ειδήσεων. Αυτή είναι η καθημερινότητα του Ρικάρντο Μούτι, σύμφωνα με όσα δηλώνει στην ιταλική «Κοριέρε ντελα Σέρα». «Δεν θέλω ν’ ακούσω για το μέλλον. Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν πώς θα ταΐσουν τα παιδιά τους. Στον μακρύ βίο μου δεν έχω βιώσει ποτέ κάτι τέτοιο, ούτε καν το είχα φανταστεί. Ζούμε σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας». Από το σπίτι του στη Ραβέννα όπου μένει με τη σύζυγό του Κριστίνα βλέπει παντού τριγύρω κλειστά παραθυρόφυλλα. «Υπάρχει μια σιωπή νεκροταφείου. Πάντα το Πάσχα ως παιδί έβλεπα τις πομπές τη Μεγάλη Παρασκευή – μια παράδοση ριζωμένη στην ιστορία του Νότου – συνοδευόμενες από την μπάντα, μέσα από την οποία πήρα τα πρώτα μου μαθήματα μουσικής. Για αιώνες αυτό το λατρευτικό έθιμο δεν είχε σταματήσει ποτέ, ακόμη και σε καιρούς πόλεμου. Είμαστε σε κατ’ οίκον περιορισμό, όπως όλοι οι άλλοι και αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε κλουβί. Με τη σύζυγό μου παραμένουμε πιστοί στους κανόνες. Αλλά είναι διαφορετικό ν’ αποφασίσεις να μείνεις στο σπίτι… και διαφορετικό να σου το επιβάλλουν». Την ίδια στιγμή σημειώνει ότι ο εγκλεισμός δεν γίνεται για όλους με τις ίδιες συνθήκες. «Σκεφτείτε μια πολυμελή οικογένεια να αναγκάζεται να συμβιώνει σε λίγα τετραγωνικά μέτρα».