Σε ένα αφιέρωμα για τον Μπετόβεν ξεκινάς από ένα δεδομένο «σκάνδαλο»: πρέπει να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερα για ένα φαινόμενο που είναι ανεξάντλητο. Βιογραφικά, μουσικολογικά, ιστορικά στοιχεία. Και κάπου εκεί τελειώνει – πιο γρήγορα από άλλες περιπτώσεις – η διαδικασία της άρνησης για να περάσεις στην αποδοχή. Αντί να λακτίζεις προς κέντρα, ξεχωρίζεις ορισμένες αποχρώσεις, ακόμη και «ρωγμές», που μπορούν να αποδώσουν ως το επιτρεπτό σημείο την εικόνα που διαφεύγει. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μία από τις πλέον γοητευτικές αντιφάσεις στην ιστορία της ανθρώπινης δημιουργίας, με όλα τα αληθινά και τεχνητά διλήμματα που συσσώρευσε η μεταγενέστερη ανάλυση: κλασικός ή ρομαντικός, θεραπευτικός ή επικίνδυνος, ανθρώπινος ή υπεράνθρωπος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή