Οι τρεις κοινωνιολόγοι Βέμπερ, Ντιρκέμ και Παρέτο κατόρθωσαν να γίνουν κλασικοί όσο ακόμα ζούσαν. Ζώντας όλοι στη δεύτερη πεντηκονταετία του 19ου αιώνα και στα πρώτα 20 χρόνια του 20ού αιώνα, κατόρθωσαν να περιγράψουν με τόσο ακριβή τρόπο τη μετάβαση από την προ δημοκρατίας πολιτική στην πολιτική του μαζικού εκδημοκρατισμού. Σήμερα μάλιστα που αυτός ο μαζικός εκδημοκρατισμός αμφισβητείται, χρειαζόμαστε τέτοια μεγάλα μυαλά για να αναδείξουν τις νέες τάσεις. Από τους τρεις, όμως, εκείνος που συναντάμε πιο συχνά στην περιγραφή και του σύγχρονου πολιτικού κόσμου είναι ο Μαξ Βέμπερ. Σε κάθε βήμα σκοντάφτουμε πάνω σε δικούς του όρους όπως «τύποι εξουσίας», «ηθική της φρόνησης και ηθική της πεποίθησης», «ιδεότυποι», «χαρισματική ηγεσία» και πολλούς άλλους. Οροι που χρησιμοποιούμενοι στην «πολιτική καθομιλουμένη» πολλές φορές έχουν κακοπέσει και κακοπάθει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή