Αν ο κορωνοϊός δεν προκάλεσε και στη χώρα μας τις εκατόμβες θυμάτων που προκάλεσε σε άλλες χώρες, είναι επειδή η ελληνική κοινωνία επέδειξε ωριμότητα και σύνεση. Παρά το όποιο μεσογειακό ταμπεραμέντο ή αυτό που νοείται ως ελληνική ιδιοσυγκρασία, η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών πειθάρχησε στις υποδείξεις των επιστημόνων και τις αποφάσεις της πολιτείας συμβάλλοντας αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Μπορεί βάσιμα να ελπίζει κανείς πλέον πως η περιπέτεια αυτή θα έχει αίσιο τέλος.

Το τέλος όμως δεν έχει έρθει ακόμη. Η μάχη δεν έχει κριθεί οριστικά. Αντίθετα, βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τον πειρασμό του εορτασμού της Ανάστασης έτσι όπως τον βίωνε η ελληνική κοινωνία έως τώρα. Ως ένα γλέντι με συγγενείς και φίλους όπου τον πρώτο λόγο έχουν μια σειρά από παραδοσιακά έθιμα που κάθε χρόνο τηρούν απαρέγκλιτα οι Ελληνες είτε θρησκεύονται είτε όχι. Με λίγα λόγια, η γιορτή του Πάσχα στη χώρα μας χαρακτηρίζεται από κοινωνική εξωστρέφεια.

Οσο ισχυροί και αν είναι όμως οι οικογενειακοί και φιλικοί δεσμοί και όσο μεγάλη και αν είναι η αγάπη στις παραδόσεις, είναι απαραίτητο αυτό το Πάσχα να γιορταστεί αλλιώς. Σε πολύ πιο στενό κύκλο και χωρίς τις συναθροίσεις που σε κάθε γιορτή μάς φέρνουν πιο κοντά. Αυτή τη φορά πρέπει να μείνουμε μακριά ο ένας από τον άλλον για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε ως κοινωνία τη μάχη νικηφόρα. «ΤΑ ΝΕΑ» προσθέτουν γι’ αυτό τη δική τους φωνή στις εκκλήσεις της πολιτείας, των επιστημόνων, αλλά και φωτισμένων ιεραρχών. Για να γιορτάσουμε του χρόνου το Πάσχα όλοι μαζί, φέτος πρέπει να γιορτάσουμε χώρια.