Με τη φωνή του Καζαντζίδη

Τον Καζαντζίδη τον έχω συνδέσει με τον Πειραιά που μεγάλωσα και έμεινα έως το 1973. Κυρίως, όμως, με τα γυμνασιακά μου χρόνια, στο Τέταρτο Γυμνάσιο, στα Ταμπούρια, του Πειραιά. Τον ταυτίζω με τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη που μας διάβαζε, κλαίγοντας η φιλόλογός μας, κυρία Παπαδάκη, με τον Θουκυδίδη και τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, τον Ηρόδοτο, τον Ομηρο που μελετούσα στο κλασικό τμήμα για τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Μετά λίγο τον είδα καθώς το πράσινο λεωφορείο περνούσε στο Φαληρικό, στα Ασπρα Χώματα – το κέντρο Πράσινος Μύλος – στο Κουτσουκάρι – Κορυδαλλός. Ακόμα στα μαγαζιά που ήταν κοντά στο σινεμά Απόλλων και Ρέα στην πλατεία της Νίκαιας, τα περίφημα μαγαζιά του Κεφάλα και του Περιβόλα. Ακόμα στην Τριάνα του Χειλά στη Συγγρού που βγαίναμε αργά τα βράδια, από τον φίλο του πατέρα μου, στη Νέα Σμύρνη, να πάρουμε ταξί.