«Η μνήμη μου είναι ένα ιδιότροπο μνήμα», λέει ο σουηδός ποιητής Magnus William-Olsson. Αυτήν τη μνήμη – ως γεγονός, όχι ως νοσταλγία – προσπαθώ να διασώσω τις μέρες του εγκλεισμού ως απόσπαση από την αφόρητη πραγματική πραγματικότητα. Προσπαθώ, όμως, να μην καταφεύγω στα όνειρα· δεσμεύουν την πραγματικότητα. Σπάνια βλέπω όνειρα ή, κατά το επιστημονικοφανώς λεγόμενον, σπάνια τα θυμάμαι. Εχω αντιστάσεις – ενίοτε στα όρια της δυσανεξίας – σε αυτά, είτε είναι ενύπνια είτε ρεμβασμοί. Παραμένω αφοσιωμένος στο εδώ-και-τώρα· ακόμη και οι ρεμβασμοί μου περιορίζονται σε πράγματα που μπορώ να κάνω – όσα δεν μπορώ, όπως εξάλλου και όσα χάνω, τα κάνω ποιήματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή