Ο κλιματισμός ήρθε στη χώρα μας τη δεκαετία του ’80. Ξαφνικά νιώσαμε ευτυχισμένοι: μπορούσαμε να σχεδιάζουμε και να κατασκευάζουμε τυφλούς, πανταχόθεν κλειστούς χώρους, χωρίς παράθυρα για φυσικό εξαερισμό, και με τη βοήθεια του μηχανικού εξαερισμού (προσαγωγή-απαγωγή) να κατασκευάζουμε τυφλούς χώρους γραφείων, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες, αίθουσες συνεδρίων, αίθουσες συναυλιών και θεαμάτων, ακόμα και κύριους χώρους σε υπόγεια και τόσα άλλα, δίχως φυσικό φωτισμό και αερισμό, ευτυχισμένοι που μπορούσαμε να παρέχουμε σε κλειστούς χώρους θέρμανση και δροσισμό, με «ανανεώσιμο» «καθαρό» αέρα… Οσο για τα σπίτια μας, στην αρχή ήταν είδος πολυτελείας για λίγους, και σταδιακά εξελίχθηκε σε στοιχείο απαραίτητο για τη διαβίωσή μας, όπως η κουζίνα και το ψυγείο. Κι έτσι μπορούμε να απολαμβάνουμε θέρμανση τον χειμώνα και δροσισμό το καλοκαίρι, δίχως να χρειάζεται να ανοιγοκλείνουμε παράθυρα, μπαλκονόπορτες και φεγγίτες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή