Κοινωνικότητα σε αναστολή;

Παρότι έγινε μια μεγάλη και καλοπροαίρετη προσπάθεια να γίνει σαφές ότι πρόκειται για μέτρα φυσικής και όχι κοινωνικής αποστασιοποίησης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η προσπάθεια αντιμετώπισης του νέου κορωνοϊού έχει καταφέρει ένα πλήγμα στην κοινωνικότητα που δύσκολα μπορεί να υποκατασταθεί από την καταφυγή στις μεγάλες δυνατότητες επικοινωνίας που προσφέρουν οι σύγχρονες διαδικτυακές πλατφόρμες. Και δεν αναφέρομαι στην ακύρωση πρακτικών για τις οποίες θα μπορούσαμε να πούμε ότι εν μέσω μαζικού συγχρωτισμού αναπαράγουν την εξατομικευμένη απομόνωση – σκεφτείτε τους μαζικούς χώρους κατανάλωσης ή διασκέδασης για παράδειγμα. Κυρίως μιλώ για όλες εκείνες τις πρακτικές, τις χειρονομίες, τα νεύματα, τα συναπαντήματα που όριζαν, μέσα στην πολλαπλότητά τους, έννοιες όπως η συναδελφικότητα, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη.