Ανώμαλη προσγείωση

Δεν είναι θέμα ισορροπιών. Μπορεί οι προκάτοχοι στην κυβέρνηση και το κόμμα να είχαν το βλέμμα για τις κινήσεις και τις αποφάσεις τους και στα εσωκομματικά συστήματα, τις ομάδες ή τις τοπικές ηγεμονίες, αλλά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι προφανές ότι τα κριτήρια έχουν αλλάξει. Πρωτίστως επειδή δεν υπάρχει η πολιτική ανάγκη να κινηθεί ο Πρωθυπουργός με τις παλαιές συνταγές. Κάπως έτσι, ο Γιάννης Βρούτσης βρέθηκε σαν παιδί στο χώμα, μόνος στη μία άκρη της τραμπάλας, αφού στην άλλη άκρη δεν υπάρχει κανείς για να διατηρηθεί το ισοζύγιο. Η γείωση του υπουργού Εργασίας είναι θορυβώδης και η πολιτική κάλυψή του φαινομενική. Χωρίς τη φασαρία της αντιπολίτευσης και τις αναγκαιότητες που δημιουργεί η πανδημική κρίση, οι αποφάσεις ίσως ήταν αμεσότερες και τραυματικές. Το «άδειασμα» Βρούτση, ωστόσο, σχεδόν προεξοφλείται ότι σε δεύτερο χρόνο θα ολοκληρωθεί. Το μήνυμα Μητσοτάκη πως δεν υπάρχει χώρος για παιχνίδια και φάλτσα που θα πληγώνουν τη δική του εικόνα και τη γενικότερη προσπάθεια της κυβερνητικής ορχήστρας είναι ήδη ηχηρό.