Ακαμάτρες πόλεις

Σήμερα είχαμε «μηδέν νεκρούς», ανακοίνωσε την Τετάρτη το απόγευμα στη συνέντευξη Τύπου ο κ. Τσιόδρας και πολύ θα ήθελα ο χρόνος να σταματούσε εκεί. Να μην τρέξει παίρνοντας σβάρνα κι άλλους, να μη μετριόμαστε πια μεταξύ μας «σήμερα εσύ, αύριο εγώ». Γιατί κάπως έτσι μας τα λένε πίσω από τα στατιστικά οι απανταχού επιστήμονες και όντως κάπως έτσι θα είναι. Η συνύπαρξή μας με τον ιό δεν θα σταματήσει όταν χτυπήσει το πρώτο σχολικό κουδούνι ούτε όταν θα βαφτεί κι η τελευταία άσπρη ρίζα στην κόμη των γυναικών. Και ποιος δεν το ξέρει αυτό; Η κανονικότητα είναι ένα πιάτο που τρώγεται επιτόπου, δεν γυρίζει πίσω να τη φάμε μπαγιάτικη. Ο χρόνος που χάσαμε μετράει, κι ας είναι σημαδεμένος από ψυχαναγκαστικά μαγειρέματα, binge watching στο Nέτφλιξ και μιθριδατισμό στη χλωρίνη. Δίπλα δίπλα με τον ιό, έτσι θα βγούμε στους δρόμους, θα στείλουμε το παιδί μας στο σχολείο, θα πάμε κι εμείς στη δουλειά.