Αιφνιδιασμένοι από την πανδημία, εκατομμύρια πολίτες σ’ ολόκληρο τον πλανήτη ζουν μέρες μελαγχολίας. Δεν είναι μόνο το θανατικό που εισβάλλει στα σπίτια μας, όχι ως τηλεοπτικό θέαμα, αλλά ως πραγματική απειλή και βιωμένη τραγωδία. Eίναι επιπλέον και η συνειδητοποίηση ότι εδώ και καιρό, ακόμα και μέσα στην επίπλαστη ευημερία, ζούμε χαμένα χρόνια. Πότε με την οικονομική κρίση, πότε με την οικολογική καταστροφή, πότε με την απόγνωση των προσφύγων, πότε με τη δημογραφική υποχώρηση, πότε με την εισβολή του πολιτισμού της εικόνας εις βάρος του Λόγου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή