Κάθε φορά που βλέπω αυτή τη φωτογραφία, στα αφτιά μου ηχεί το «Χαρικλάκι» του σμυρνιού συνθέτη Παναγιώτη Τούντα. Το ξεχωρίζω από όλες τις γυναίκες των τραγουδιών του, τη Δημητρούλα, τη Λιλή τη σκανταλιάρα, το Μαρινάκι, την «τολμηρή κι ερωτομανή» Βαρβάρα, τη Λούλα την Αθηνούλα, το Ερηνάκι, την Μπολσεβίκα… «Φιλάκια, ναζάκια, αχ βρε Χαρικλάκι, πώς με γέλασες, άντε γεια σου, μου την έσκασες». Ηχεί στα αφτιά μου το τραγούδι και βλέπω τη Ρόζα Εσκενάζυ (το πρωτοτραγούδησε η ίδια το 1933) να το χορεύει με χάρη σε κάποιο κέντρο, ντυμένη με χρυσοκέντητα σαλβάρια, και να της χτυπά παλαμάκια ο ποιητής Δημήτρης Χριστοδούλου με τη σύντροφό του, αρχιτέκτονα και ζωγράφο, Μαρία Κανδρεβιώτου που μόλις διακρίνεται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή