Οι μικροί μαθηταί των σχολείων, με επί κεφαλής τους διδασκάλους και τας διδασκάλισσάς των, οδηγούνται τας προμεσημβριανάς και απογευματινάς ώρας εις διαφόρους κινηματογράφους, διά να ιδούν τας προβαλλομένας ταινίας των παθών του Χριστού. Κατ’ αρχήν δεν έχομεν ν’ αντείπωμεν τίποτε εις την πρωτοβουλίαν αυτήν, από την οποίαν ενδέχεται να βοηθάται η φαντασία των μικρών μαθητών εις την αναπαράστασιν του θείου δράματος περί του οποίου διδάσκονται εις τα σχολεία των. Αλλ’ οδηγούνται τάχα εν σώματι οι μικροί μαθηταί και εις την εκκλησίαν τας ημέρας αυτάς; Προβάλλομεν απλώς το ερώτημα, διότι δεν συμφέρει, νομίζομεν, να συνδεθή το θείον δράμα εις την συνείδησιν των μικρών μαθητών με τον κινηματογράφον, και να θεωρηθή ο κινηματογράφος παράρτημα της εκκλησίας!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή