Ο ΑΡΤΟΣ

Είμεθα βέβαιοι ότι ο γεωργικός κόσμος θα αποδεχθή χωρίς μεμψιμοιρίας το παρακράτημα συναλλάγματος το οποίον επιβάλλει ο νέος νόμος. Ότι θα δεχθή τώρα ως φυσικήν υποχρέωσίν του προς το ελληνικόν σύνολον την μικράν θυσίαν που του ζητείται. Ο προορισμός του παρακρατήματος είνε αυτόχρημα ιερός. Πρόκειται να εξασφαλίση την διατήρησιν της τιμής του άρτου εις χαμηλόν επίπεδον. Ο άρτος δεν είνε μόνον η βάσις της τροφής του λαού. Η τιμή του αποτελεί επί πλέον τον γνώμονα του γενικού τιμαρίθμου. Επηρεάζει όλας τας τιμάς. Επομένως, αν κρατηθή χαμηλά, υπάρχει ελπίς ότι θα επιδράση ευεργετικώς επί της γενικής καταστάσεως των τιμών. Διά την εξασφάλισιν του αποτελέσματος τούτου, το οποίον άλλωστε αμέσως και εμμέσως θα αποβή προς όφελος και των αγροτών. Το παρακράτημα ήτο απολύτως απαραίτητον. Εχομεν πάσα βεβαιότητα ότι ο αγροτικός κόσμος θα εκτιμήση κατ’ εξοχήν την αναγκαιότητα του μέτρου, το οποίον θα ανακουφίση μεν κυρίως τους αστικούς πληθυσμούς, και δη τους μισθωτούς τους οποίους προ πάντων πλήττει η εγκατάλειψις του χρυσού κανόνος, θα ωφελήση όμως επίσης και την ύπαιθρον.