«Ο φίλος μου, Φίλιπ Ροθ»

«Τυλιγμένος με ένα ύφασμα, ο Φίλιπ φαινόταν γαλήνιος στην πλίνθο του σαν ένας ρωμαίος αυτοκράτορας. Τράβηξα μια καρέκλα και κατάφερα να πω “Εδώ είμαστε”. Εδώ είμαστε στο επαγγελλόμενο τέλος. Και μου ήρθε μια φράση από το “Ανθρώπινο στίγμα” του: “Η αξιοπρέπεια ενός ηλικιωμένου τζέντλεμαν απαλλαγμένη από επιθυμία που συμπεριφέρεται σωστά”. Ηθελα να του πω ότι τα πήγαινε μια χαρά, ότι ήταν πρωταθλητής στο να είναι νεκρός, φέρνοντας σε αυτό όλο τον επαγγελματισμό που είχε δείξει σε προηγούμενα καθήκοντά του». Ο συγγραφέας Μπέντζαμιν Τέιλορ ξεκινά να αποχαιρετά τον φίλο του σε μία παγωμένη αίθουσα νεκροτομείου, όπως διαβάζουμε στο «Atlantic». Δεν είναι απλώς ένας αξιότιμος φίλος. Αλλά ένας ερευνητής, στο έργο του οποίου κυριαρχεί το ζήτημα της ταυτότητας αναλύοντας σε βάθος τους ιδρυτικούς μύθους της αμερικανικής κοινωνίας. Αυτό που ο Φίλιπ Ροθ έκανε στα βιβλία του, το να περιγράφει με διεισδυτικό και κριτικό τρόπο, εναλλάσσοντας τον σαρκασμό με την ελεγεία, τη μεταπολεμική Αμερική όπου τα πάντα είναι πολύπλοκα, αμφίσημα και ρευστά, είχε συνεπάρει τον Τέιλορ. Και σε ένα βιβλίο που πρόκειται να κυκλοφορήσει στα μέσα του ερχόμενου μήνα μεταφέρει την ευγνωμοσύνη του για την εμπειρία της μακρόχρονης φιλίας που απέκτησε με τον μεγάλο αμερικανό συγγραφέα.