Ετοιμότητα, η νέα «κανονικότητα»

Μιας και το θέμα μας πια είναι η κανονικότητα, αξίζει να πούμε εξαρχής ότι, όπως δεν ζουν όλοι την καραντίνα με τον ίδιο τρόπο, έτσι δεν θα βιώσουν όλοι το ίδιο την κανονικότητα. Θα δημιουργηθούν νέες διακρίσεις και θα πρέπει να υπάρξουν και πάλι ειδικές πρόνοιες. Ως προς το οικονομικό σκέλος, δεν έχουμε ακόμη νιώσει πλήρως στον ατομικό ή οικογενειακό προϋπολογισμό μας τις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει η πανδημία. Και η διαφορά ανάμεσα στη θεωρητική αντίληψη του φαινομένου της κρίσης και τη βιωμένη εμπειρία, όπως μας έχει διδάξει το πρόσφατο παρελθόν, είναι πολύ ουσιαστική για το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα. Στο υγειονομικό, όπως έχουμε ήδη παρατηρήσει από ομαδικά κρούσματα ή ομαδικές «φοβέρες», θα πρέπει να υπάρχουν ειδικά μέτρα για σημεία συγκέντρωσης όπως οι δομές φιλοξενίας ανθρώπων, καταυλισμοί, υγειονομικές μονάδες, κ.λπ. Πρέπει οι άνθρωποι να προστατευτούν και να μη φτάσουμε πάλι να αντιμετωπίζονται ως δυνάμει «υγειονομικές βόμβες» (πόσο φρικτή έκφραση). Υπάρχει επίσης μια λογική αγωνία για τα σχολεία, τα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς. Είναι σωστό να επιστρέψουν τα παιδιά στις ρουτίνες τους αλλά θα είναι τα σχολεία καταλλήλως εξοπλισμένα και καθαρά; Η γονεϊκοτητα είναι ήδη δύσκολη υπόθεση και δεν χρειαζόμαστε νέες διακρίσεις ανάμεσα σε αυτούς που μπορούν να πληρώνουν κι αυτούς που δεν μπορούν. Το ίδιο αφορά και την εργασιακή ανασφάλεια. Ειδικότερα, άνθρωποι που πάσχουν από χρόνια νοσήματα θα είναι πιο δύσκολο να επιστρέψουν στις εργασίες τους με τους υπόλοιπους.