Δημοκρατία και κοινοβουλευτική διαδικασία σημαίνει ασφαλώς ζωηρός διάλογος – είτε διαλέγονται οι απλοί βουλευτές είτε οι αρχηγοί των κομμάτων. Δεν σημαίνει όμως αντιπαράθεση μέχρις εσχάτων και δημιουργία κλίματος πόλωσης. Ακόμη περισσότερο, δεν μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο σε περιόδους που δοκιμάζονται η χώρα και η ελληνική κοινωνία από μείζονες κρίσεις, όπως είναι μια υγειονομική ή μια οικονομική κρίση.

Οι δύσκολες στιγμές δεν έχουν περάσει για τη χώρα μας. Είναι απαραίτητο επομένως σε αυτές τις δύσκολες στιγμές να κρατήσουν χαμηλά τους τόνους οι πολιτικές δυνάμεις. Οπως έχουμε διδαχθεί από το πρόσφατο παρελθόν, οι στείρες διαμάχες και οι τυφλές συγκρούσεις δεν προσφέρουν καμία απολύτως υπηρεσία ούτε στους πολίτες αλλά ούτε και στους εμπνευστές τους. Αν οι θεσμοί της δημοκρατίας, στους οποίους περιλαμβάνονται και τα κόμματα, φαίνεται να ανακτούν σιγά σιγά την εμπιστοσύνη των πολιτών είναι και επειδή επιδεικνύουν μια ωριμότητα που δεν είχαν επιδείξει τα προηγούμενα χρόνια. Είναι επειδή οι πολίτες αντιλαμβάνονται πως ιεράρχησαν διαφορετικά και με γνώμονα το κοινό συμφέρον τις προτεραιότητές τους.

Αυτή η εικόνα, που έχει αναγνωριστεί και διεθνώς, δεν θα πρέπει να χαλάσει στο όνομα μιας μεταπολιτευτικής έξης που ήθελε τη μετωπική σύγκρουση να έχει πάντοτε τον πρώτο λόγο. Εχει έρθει η ώρα το πολιτικό σύστημα να απαλλαγεί οριστικά από αυτές τις παλιές έξεις. Κάθε κυβέρνηση εξάλλου δίνει πολλές αφορμές κατά τη διάρκεια του βίου της για δημιουργική και χρήσιμη στον τόπο αντιπολίτευση.