Γιατί δεν επιρρίπτονται ευθύνες στον Τζόνσον για τον κορωνοϊό

Επειτα από έναν μήνα και πλέον μέσα στο σπίτι, κάποιοι από εμάς έχουν μάθει πώς να ενθουσιάζονται με μικρά πράγματα: ένα φλιτζάνι τσάι στη λιακάδα, ένα τηλεφώνημα, μία φιλική κουβέντα με τους γείτονες την ώρα που βγάζουμε τα σκουπίδια. Και ίσως να είναι αυτό το θεαματικό χαμήλωμα του πήχη των προσδοκιών υπό την πίεση του lockdown που μπορεί να εξηγήσει το σημερινό εκπληκτικό παράδοξο της βρετανικής πολιτικής. Περισσότεροι από 22.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει μόνο στα νοσοκομεία, εκατομμύρια χάνουν ή κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, ο κορωνοϊός ρημάζει τους οίκους ευγηρίας και οι εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής του μετώπου υποχρεώνονται επονείδιστα να θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους χωρίς σε κάποιες περιπτώσεις ούτε τον πλέον στοιχειώδη προστατευτικό εξοπλισμό. Καθημερινά γίνονται νέες αποκαλύψεις όσον αφορά τους ελλιπείς σχεδιασμούς και προετοιμασία της κυβέρνησης ενόψει της επιδημίας, και η εν δυνάμει καταστροφική καθυστέρηση με την οποία επέβαλε το lockdown η Βρετανία σημαίνει ότι υπολειπόμαστε επώδυνα άλλων ευρωπαϊκών χωρών όσον αφορά την έξοδο από αυτό. Και εντούτοις, τίποτα από αυτά δεν αγγίζει τον πρωθυπουργό μας – σύμφωνα με το YouGov, 60% των Βρετανών θεωρούν πως μια κυβέρνηση με επικεφαλής έναν άνθρωπο που έχασε πέντε συνεδριάσεις της Cobra για τον κορωνοϊό έχει διαχειριστεί καλά την επιδημία, εγείροντας ενδιαφέροντα ερωτήματα για το τι θα μπορούσε να τους πείσει ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ο λόγος;