Από τη φτώχεια στο θαύμα

Είχε, με τα χρόνια, εξελιχθεί σε ένα είδος αστικού εθίμου για μια ευρύτερη παρέα που περνούσε το Πάσχα στις Σπέτσες. Το Μεγάλο Σάββατο, μετά την πρώτη Ανάσταση, μία από τις κεντρικές ταβέρνες του νησιού ήταν ρεζερβέ για περισσότερα από εκατό άτομα. Μετά τους μεζέδες και τα τσουγκρίσματα, γύρω στις τρεις το μεσημέρι, και αφού ο οικοδεσπότης, ντυμένος πάντα στα λευκά και με ένα λευκό «καβουράκι» (ήταν το σήμα κατατεθέν του όταν κυκλοφορούσε στις Σπέτσες) περνούσε, χέρι-χέρι με τη γυναίκα του, απ’ όλα τα τραπέζια για να ευχηθεί στους καλεσμένους του, χόρευε το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας». Ετσι θυμάται τον Ευάγγελο Σπανό ο καλός του φίλος Μάκης Μάτσας, πρόεδρος της ΜΙΝΟS – EMI. Μόνο που εφέτος δεν ήταν συνεπής στο καθιερωμένο ραντεβού. Τα ξημερώματα του Μεγάλου Σαββάτου ο ιδρυτής της Βιοϊατρικής έχασε τη μάχη με τον κορωνοϊό.