Η υγειονομική κρίση με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα μας ανέδειξε την τεράστια σημασία του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Οι υπηρεσίες της υγείας στη χώρα μας επλήγησαν και αυτές από την οικονομική κρίση, ενώ μετατράπηκαν πολλές φορές στο παρελθόν σε πεδίο διασπάθισης του δημόσιου χρήματος και άλλων ανομιών. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας ήταν, και σε κάποιον βαθμό παραμένει, ο μεγάλος ασθενής του ελληνικού κράτους.

Ο δρόμος για την πλήρη ίασή του είναι ακόμη μακρύς. Μπορεί όμως να θεωρηθεί καλός οιωνός το γεγονός πως οι πολιτικές δυνάμεις ομονοούν χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση πως η περαιτέρω θωράκισή του αποτελεί πλέον την πρώτη προτεραιότητα. Τα κόμματα φτάνουν μάλιστα στο σημείο να ερίζουν για την αξία που έδωσαν ή δίνουν στη σωστή λειτουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και να διαγκωνίζονται σχετικά με το ποιες πολιτικές είναι οι καλύτερες για την ενίσχυσή του.

Καθώς η ενίσχυσή του, τόσο σε έμψυχο δυναμικό όσο και σε άψυχο υλικό, παραμένει το ζητούμενο, θα πρέπει να επισημανθεί πως αυτή η ενίσχυση πρέπει να περάσει μέσα από την απόλυτη διαφάνεια και την απόδοση λογαριασμών ως και το τελευταίο σεντ του ευρώ. Επειτα, ο γνώμονας θα πρέπει να είναι η καλύτερη εξυπηρέτηση των ασθενών και των οικείων τους και όχι οι ιδεολογικές ή άλλες παρωπίδες. Αυτό που πρέπει να πρυτανεύσει είναι το πρακτικό πνεύμα.

Το NHS είναι το καμάρι των Βρετανών. Το ΕΣΥ μπορεί και πρέπει να γίνει το καμάρι των Ελλήνων. Δεν είναι μόνο κάτι που επιβάλλει η υγειονομική κρίση. Είναι και αυτό που επιβάλλει ο σεβασμός στους συμπολίτες μας που νοσούν.