Αναφέραμε σε προηγούμενο άρθρο («Τουρκική οικονομία και Covid-19», στις 11 Απριλίου) ότι η τουρκική οικονομία νοσεί σοβαρά. Η πτωτική της πορεία προϋπήρχε της πανδημίας και όσο και αν επιχειρεί η τουρκική ηγεσία να φτιασιδώσει την εικόνα, η πραγματικότητα είναι αδήριτη. Η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος διευκολύνει τις εξαγωγές και οι μειωμένες εισαγωγές μειώνουν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Επίσης, οι συνεχείς μειώσεις των επιτοκίων δανεισμού αποσκοπούσαν στην στήριξη της λίρας. Εντούτοις, στις παρούσες συνθήκες, δεν φαίνεται να λειτουργούν ούτε οι λογικές, ούτε οι ανορθόδοξες επιλογές του τούρκου προέδρου. Η ανεργία τον περασμένο Ιανουάριο ήταν κοντά στο 14% (13,8%), ενώ ένας στους τέσσερις νέους είναι άνεργος (24,5%). Προφανώς, οι αριθμοί αυτοί θα επιδεινωθούν μετά τη λήξη του πρώτου κύματος του Covid-19. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι μέσα σε 15 μέρες το ποσοστό όσων θεωρούν την παύση εργασίας ως το μεγαλύτερο πρόβλημα αυξήθηκε πάνω από 16%, από το 25,5% στις αρχές Απριλίου στο 41,8% στα μέσα του μήνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή