Η πανδημία του τελευταίου διμήνου έθεσε σε δοκιμασία την αντοχή του υφιστάμενου συνταγματικού πλαισίου για την αντιμετώπιση μιας πολλαπλώς πρωτόγνωρης κατάστασης, τόσο ως προς τη διαδικασία λήψης αποφάσεων όσο και ως προς τις ουσιαστικές συνέπειές τους για τα συνταγματικά δικαιώματα. Η θεσμική αποτίμηση αυτής της περιόδου μπορεί να θεωρηθεί ιδιαιτέρως ενθαρρυντική: Η συνταγματική πρόβλεψη της εξαιρετικής δυνατότητας άσκησης της νομοθετικής λειτουργίας μέσω Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και ο κεντρικός συντονισμός της επεξεργασίας των Πράξεων αυτών, όπως άλλωστε και των σχετικών πολυάριθμων υπουργικών αποφάσεων από την Προεδρία της Κυβέρνησης, συνέτειναν στην έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης. Μήπως όμως τα συνταγματικά δικαιώματα θυσιάσθηκαν στον βωμό της αντιμετώπισης της κρίσης; Μήπως από την άλλη πλευρά η κρίση ανέδειξε τα όρια μιας συνταγματικής σκέψης που εστιάζει στην προστασία των δικαιωμάτων; Ποια είναι εν τέλει τα θεσμικά διδάγματα της υγειονομικής κρίσης;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή