Στην αρχή, ο τρόπος αυτός ήταν επιβεβλημένος. Το σοκ ήταν ισχυρό, ο χρόνος περιορισμένος, τα περιθώρια για συζήτηση μικρά. Οι επιστήμονες μιλούσαν, οι πολιτικοί ακολουθούσαν, οι πολίτες πειθαρχούσαν. Η δημοκρατία μπορούσε να περιμένει. Ενάμιση μήνα μετά, όμως, γιατί έπρεπε τα μέτρα για τη δεύτερη φάση της αντιμετώπισης του κορωνοϊού να ανακοινωθούν κι αυτά με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου; Χρόνος για τη μελέτη τους υπήρχε, δεν σημειώθηκε κάτι «απρόβλεπτο», όπως θα έλεγαν οι συνταγματολόγοι. Δεν μπορούσε λοιπόν να προβλεφθεί μια συζήτηση στη Βουλή, μικρής διάρκειας έστω, και με όλους τους κανόνες που επιβάλλει η συγκυρία; Οι καλές προθέσεις της κυβέρνησης δεν αμφισβητούνται από κανέναν και η εμπιστοσύνη που της τρέφουν οι πολίτες είναι πρωτοφανής. Αλλά αυτός ο τρόπος διοίκησης εμπεριέχει έναν κίνδυνο: τον εθισμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή