Είναι πρόδηλο πως, καθώς ο αστάθμητος παράγων της πανδημίας επιδείνωσε περαιτέρω την ήδη επιβαρυμένη τουρκική οικονομία, το καθεστώς Ερντογάν εισέρχεται στη μέγγενη του περίφημου «Χάσματος του Lipmann» εξαιτίας της ταυτόχρονης στρατηγικής υπερ-επέκτασης (strategic over-extension) και της οικονομικής δυσπραγίας. Το «Χάσμα του Lipmann», κατά τον Σάμιουελ Χάντιγκτον, λαμβάνει χώρα όταν ένα κράτος αδυνατεί να εξισορροπήσει μεταξύ της συνισταμένης της εθνικής ισχύος (Overall National Power) και των δεσμεύσεων (Commitments) που έχει αναλάβει στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής, με αποτέλεσμα την αυξανόμενη πολιτική δυσαρέσκεια στο εσωτερικό πεδίο και κατ’ επέκταση τη δυνητική απονομιμοποίηση της εξωτερικής πολιτικής του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή