Η γενιά μου, εμείς δηλαδή, που – λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά – μπήκαμε στη λαμπρή δεκαετία των είκοσι χρόνων μας στα eighties, ζήσαμε μια ευτυχή συγκυρία. Μεγαλώσαμε με τις κωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου στα θερινά σινεμά. Και ενηλικιωθήκαμε με τις παραστάσεις του Ελεύθερου Θεάτρου. Μια θεατρική ομάδα που όχι μόνο άλλαξε τους όρους της επιθεώρησης αλλά και τους κώδικες του χιούμορ. Συνδυάζοντας την παράδοση των μεγάλων ελλήνων κωμικών με μια νέα αντίληψη και γλώσσα και ανάγοντας σε ύψιστη αξία το στοιχείο του αυτοσαρκασμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή