Οι εαρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Για την ευρωζώνη η ύφεση προβλέπεται να φτάσει στο 7,7% το 2020, ενώ στη χώρα μας θα εκτοξευθεί στο 9,7% το ίδιο έτος πριν αρχίσει να επιστρέφει η οικονομία στις ράγες το 2021 με έναν ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 7,9%. Το πλήγμα ωστόσο που θα έχει δεχθεί η οικονομία στο μεταξύ θα είναι ισχυρό. Και πλήγμα στην οικονομία σημαίνει πλήγμα στην αγορά εργασίας όπου όπως φαίνεται θα χαθούν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Η κυβέρνηση οφείλει να μεριμνήσει γι’ αυτούς τους ανθρώπους που θα χάσουν τη δουλειά τους. Οχι μόνο επειδή αυτοί οι άνθρωποι θα είναι οι πιο ευάλωτοι ανάμεσα στους συμπολίτες μας. Αλλά και επειδή η ανεργία στη χώρα μας, απότοκος της υπερδεκαετούς κρίσης, είναι ήδη πολύ υψηλή. Δεν μπορεί και δεν πρέπει η ελληνική κοινωνία να μετατραπεί σε μια κοινωνία ανέργων. Γιατί ανεργία δεν σημαίνει μόνο ανέχεια. Σημαίνει και κοινωνικός αποκλεισμός. Σημαίνει και ευάλωτος ψυχισμός. Σημαίνει μια ζωή όπου κυριαρχεί η αίσθηση πως δεν υπάρχει προοπτική και μέλλον.

Μπορεί αυτή τη φορά το πρόβλημα να μην αφορά μόνο τη χώρα μας. Η χώρα μας όμως βρίσκεται δυστυχώς σε δυσχερέστερη θέση. Πρέπει γι’ αυτό να καταβληθεί διπλή και τριπλή προσπάθεια για να μείνει η οικονομία όρθια. Αρκεί η κυβέρνηση να διαθέσει τα κατάλληλα εργαλεία. Και ο παραγωγικός ιστός, όλες του τις δυνάμεις.