Ποιος θα το πίστευε; Ποιος θα πίστευε ότι την κοινωνική ανωριμότητα που περιέγραφα χθες, σε συνθήκες κοινωνικής ασφάλειας και γονικής και κοινωνικής προστασίας, η οποία ελαφρά τη καρδία επιτρέπει κυρίως σε νέους να συγκεντρώνονται στις πλατείες για μια μπίρα και γαία πυρί μειχθήτω, θα την εκμεταλλεύονταν κομματικά στελέχη για να φτιάξουν συνθήκες κινήματος; Κι όμως, αυτό έγινε. Η δημοτική σύμβουλος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που πλειοδοτεί σε κοινωνική ανευθυνότητα αδιαφορώντας για την πιθανότητα διάδοσης της πανδημίας, ανέλαβε να εκπροσωπήσει την πλατεία, επινοώντας ένα νέο επαναστατικό υποκείμενο: τα «παιδιά» (τα οποία δεν είναι καθόλου παιδιά) της μπίρας ως δύναμη ανατροπής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή