Δοξασμένος από κούνια

Ο χαρούμενος πατέρας, σπουδαγμένος στα καλύτερα κι ακριβότερα σχολεία, σίγουρα θα θυμάται, ίσως κι απ’ έξω ακόμη, τους στίχους από τον μονόλογο του Γκοντ στον «Ριχάρδο Β’» του Σαίξπηρ: «Τούτ’ το πετράδι, το δετό με θάλασσα ασημένια, που το φυλάει σαν τείχος γύρω είτε σαν τάφρος από την όρεξη άλλων τόπων, που δεν είχαν τύχη, τούτο το ευλογημένο χώμα, τούτ’ τη χώρα, τούτ’ το βασίλειο, την Αγγλία, τούτ’ τη βυζάστρα, τη μήτρα που ξεκλώσιασε όλο βασιλιάδες τρανούς από γενιά και δοξασμένους από κούνια». Στη μήτρα αυτή γεννήθηκε ο Γουίλφρεντ, στο πετράδι το δετό, που η θάλασσα το χωρίζει από την υπόλοιπη Ευρώπη και θα πορεύεται έτσι, μακριά της, όπως ακριβώς το επιθυμούσε ο πατέρας του. Που έβγαλε βασιλιάδες και ποιητές, το τηλέφωνο και την οδοντόβουρτσα, την πανκ και τα τανκς, την ατμομηχανή και τα ρέιβ πάρτι, τον σύγχρονο κοινοβουλευτισμό και τον δοξασμένο από κούνια Γουίλφρεντ Λόρι Νίκολας Τζόνσον, το πιο «πολιτικό» μωρό από όσα έχουν περάσει το κατώφλι του αριθμού 10 της οδού Ντάουνινγκ πριν καν καλά καλά σαραντίσει.