Ηταν, πάνω απ’ όλα, γιατρός

Κάθε φορά που ένα αφιέρωμα για τον Ανδρέα Παπανδρέου ήταν στα σκαριά, η συζήτηση θα έφτανε αναπόφευκτα στην ίδια φράση: «Πάρε τηλέφωνο και τον Δημήτρη Κρεμαστινό». Ο Κρεμαστινός δεν ήταν, βέβαια, μόνο ΠΑΣΟΚ. Ηταν ο βασικός σύνδεσμος με την περίοδο που άρχισε να γίνεται σαφές πως ένας άνθρωπος, ακόμα κι αν είναι ο Ανδρέας, δεν θα ζει για πάντα. Ηταν ένας διεθνούς φήμης καρδιολόγος, με ακαδημαϊκές περγαμηνές και θητεία στα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας – αυτός που κατά γενική ομολογία τού «χάρισε» λίγη ζωή ακόμα. Και ήταν ένας υπουργός με κοινωνικό έργο, που δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο σήμερα: ήταν ο κύριος λόγος που η Ελλάδα απέκτησε το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αττικόν και άλλες δέκα μεγάλες νοσοκομειακές μονάδες, οι οποίες έγιναν ένα επιπλέον στήριγμα για το ΕΣΥ. Πρόσφερε στη χώρα του μερικά από τα πιο σημαντικά εργαλεία για τη μάχη με τον κορωνοϊό, τη μάχη που τελικά ο ίδιος έχασε.