Πρόοδος και συντήρηση στη μετά κορωνοϊό εποχή

Αλλα θα ανατραπούν πλήρως, άλλα θα επιταχυνθούν, πολλά θα τα καταπιεί η ανυπαρξία. Τα δεδομένα στα οποία λειτούργησε μέχρι σήμερα ο πλανήτης κολυμπούν σε αχαρτογράφητα ταραγμένα νερά, με άγνωστες κατευθύνσεις πυξίδας για ασφαλή λιμάνια. Δεν ξέρουμε ούτε τι δεν ξέρουμε. Η παγκοσμιοποίηση αναπροσαρμόζεται σε ψηφιακές κι εθνικές προτεραιότητες, οι γεωπολιτικές ισορροπίες ανασχεδιάζονται, οι δημοκρατικοί θεσμοί δοκιμάζονται, η κοινωνική συνοχή θα δοκιμαστεί σκληρά στην επερχόμενη ύφεση και τα τραγικά υψηλά ποσοστά ανεργίας το φθινόπωρο θα αγγίξουν πρωτοφανή για την παγκόσμια ιστορία ποσοστά. Η Ευρώπη παραπατά ανάμεσα στην αμηχανία, τη γεωστρατηγική ανυπαρξία, την εθνικιστική εσωστρέφεια, αλλά και τις φωτεινές εξαιρέσεις του QE και του Ταμείου Συνοχής και Ανασυγκρότησης. Συνεχίζει όμως πάντα να αποτελεί την κορυφαία διεθνοπολιτική οντότητα σεβασμού ατομικών δικαιωμάτων, αξιών αλληλεγγύης και κοινωνικής ευαισθησίας, πρωτοπόρος στην καταπολέμηση της Κλιματικής Κρίσης. Η Ελλάδα κατάφερε μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία να αναδειχθεί σε διεθνές υπόδειγμα υπευθυνότητας, αποτελεσματικής αντιμετώπισης της πανδημίας, επαγγελματισμού, σεβασμού της επιστημονικής αλήθειας κι εγκυρότητας. Παρά τις σποραδικές εξάρσεις λαϊκισμού και συνωμοσιολογίας, κυβέρνηση, πολιτικό σύστημα και κοινωνία, εμπιστευτήκαμε τον καλό εαυτό μας και τον αναδείξαμε σε εθνική επιτυχία. Ομως, τα πιο δύσκολα έπονται. Μετά τις άμεσα αναγκαίες δράσεις επιβίωσης εργαζομένων κι επιχειρήσεων, η επανεκκίνηση και κυρίως η ανασυγκρότηση της εθνικής οικονομίας θα είναι το αμόνι σφυρηλάτησης της μετά κορωνοϊό Ελλάδας. Η Πρόοδος και η Συντήρηση επανανοηματοδοτούνται, υπερβαίνοντας παραδοσιακές κι εν πολλοίς ξεπερασμένες κομματικές ονοματοδοσίες και αυτοπροσδιορισμούς Δεξιάς – Αριστεράς.