Θα σφυρηλατήσει η κρίση την ΕΕ;

Τρεις μήνες και μία αιωνιότητα πριν, στις 12 Φεβρουαρίου, το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία ψήφισμα που καλούσε όλα τα κράτη – μέλη να θεσπίσουν μία κοινή δημόσια αργία ώστε να ενισχύσουν το αίσθημα του ανήκειν στην ευρωπαϊκή οικογένεια: την 9η Μαΐου, ημέρα που τιμάται από το 1985 ως Ημέρα της Ευρώπης, σε ανάμνηση της Διακήρυξης Σουμάν του 1950. Ο ΠΟΥ είχε μόλις χαρακτηρίσει τον νέο κορωνοϊό, που μετρούσε τότε «μόνο» 1.000 νεκρούς, σχεδόν όλους στην Κίνα, ως τον υπ’ αριθμόν 1 δημόσιο εχθρό, μία παγκόσμια απειλή εν δυνάμει χειρότερη και από την τρομοκρατία. Αλλά η Ευρώπη αγνοούσε ακόμη μεγαλοπρεπώς πως είχε αρχίσει να βυθίζεται και η ίδια, προετοιμαζόταν για τη φιλόδοξη Διάσκεψη για το Μέλλον της, έναν πανευρωπαϊκό διάλογο με τους πολίτες που θα ξεκινούσε συμβολικά σήμερα και θα διαρκούσε δύο χρόνια – κοιτάζοντας πίσω, έμοιαζε πολύ, η αλήθεια είναι, με την ορχήστρα του «Τιτανικού».