Υπηρετεί το ΕΣΥ επί 29 χρόνια – θυσιάζοντας νύχτες, αργίες, Σαββατοκύριακα, ρεπό… -, παλεύει με τις ελλείψεις σε προσωπικό, εκτίθεται καθημερινά στον κίνδυνο του SARS-CoV-2, όμως παραδέχεται με πικρία πως ποτέ δεν ένιωσε (όχι μόνον προσωπικά αλλά και κλαδικά) την αναγνώριση του κράτους. Αιφνιδιάζει συνεπώς όταν δηλώνει, με τη φωνή της να… χαμογελά, ότι «εάν είχα τη δυνατότητα να ξεκινήσω τη ζωή μου από την αρχή, πάλι νοσηλεύτρια θα γινόμουν».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή