Δικαστήρια

Ηταν Ιούλιος του 2012 όταν ο Μάριο Ντράγκι ξεστόμισε τις τρεις λέξεις που αποδείχθηκαν ένα από τα υπερόπλα της Ενωσης στην κρίση χρέους: «Whatever it takes». Στις αρχές του 2015 η ΕΚΤ υπό τον «σούπερ» πια «Μάριο» ανακοίνωνε την περίφημη ποσοτική χαλάρωση, μια έμπρακτη απόδειξη της παραπάνω φράσης. Πέντε χρόνια αργότερα οι απανταχού ευρωπαϊστές κουβεντιάζουν για την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας που αμφισβητεί τη νομιμότητα του QE. Και μαζί την υπεροχή του ενωσιακού δικαίου, άρα και την ίδια την ΕΕ. Πώς; Οι γερμανοί δικαστές στην πραγματικότητα λένε έμμεσα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ότι με την απόφασή του το 2018, με την οποία βρήκε σύμφωνη με το κοινοτικό δίκαιο την αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ, ενήργησε εκτός της νόμιμης εξουσίας του. Η συζήτηση φαίνεται μάλλον πολύ νομική. Είναι, ωστόσο, ταυτόχρονα βαθιά πολιτική. Δεν είναι απλά μια κόντρα μεταξύ δικαστηρίων. Αφορά, όπως αναφέρουν όσοι την παρακολουθούν, τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης. Γιατί η εξέλιξή της έχει καλό και κακό σενάριο για το ευρωπαϊκό μέλλον.