Η παραγραφή του αξιοποίνου εγκλημάτων μικρής βαρύτητας με αντίστοιχη παύση της ποινικής δίωξης και ελαφρών ποινών με αντίστοιχη μη εκτέλεση αυτών υπό τον όρο της μη τέλεσης νέας αξιόποινης πράξης είναι προσφιλής μέθοδος του έλληνα νομοθέτη από δεκαετιών, είτε προς ανακούφιση του συστήματος της ποινικής Δικαιοσύνης, είτε προς αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών καταστημάτων, είτε προς εκτόνωση κοινωνικών εντάσεων, είτε για άλλους, λιγότερο προφανείς, λόγους. Εφόσον σκοπός της ποινής είναι η γενική και ειδική πρόληψη με βάση συγκεκριμένες αρχές της έννομης τάξης (κράτος δικαίου, αναλογικότητα, αρχή της ενοχής κ.λπ.), η χρησιμοποίηση της παραγραφής για αλλότριους σκοπούς είναι κατ’ αρχήν απαγορευμένη και συχνά συντελείται με καταστρατήγηση του Συντάγματος, όταν και εφόσον αποτελεί επέμβαση της νομοθετικής λειτουργίας στη δικαστική.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή