Η στρατιωτική θητεία αποτελεί για τους περισσότερους Ελληνες μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από έντονες αναμνήσεις και ανάμεικτα συναισθήματα. Από τον γενικό κανόνα αυτό δεν θα μπορούσε να λείπει και ο υποφαινόμενος έχοντας υπηρετήσει για είκοσι μήνες στην Πολεμική Αεροπορία την περίοδο 1997 – 1998. Μια από τις εντονότερες και πιο δυσάρεστες αναμνήσεις από την περίοδο εκείνη ήταν τα ταξίδια της επιστροφής, μετά από ένα Σαββατοκύριακο παραμονής στην Αθήνα, στη Νέα Αγχίαλο στην 111 Πτέρυγα Μάχης. Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής κατακλυζόμουν από μια αυξανόμενη θλίψη που κορυφωνόταν τη στιγμή που πέρναγα το κατώφλι της πύλης μη γνωρίζοντας πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις θα έκανα πάλι την αντίστροφη διαδρομή προς την «ελευθερία» της πατρικής εστίας. Βέβαια, με το τέλος της θητείας και τη μετάθεση στην Αθήνα όλα αυτά τα συναισθήματα άρχισαν σιγά σιγά να ξεθωριάζουν αφήνοντας στο τέλος μια γλυκιά ανάμνηση από μια περίοδο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως και η πιο ανέμελη για τη ζωή ενός ενήλικου, λαμβάνοντας υπόψη ότι ακολουθούσε το έντονο και μόνιμο άγχος της επαγγελματικής αποκατάστασης και της μετέπειτα επαγγελματικής σταδιοδρομίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή