Είμαι πια σε ηλικία αναχώρησης και για 70 χρόνια υπήρξα αναγνώστης. Αναγνώστης φανατικός. Εμαθα τα πρώτα γράμματα μέσα την Κατοχή και στη μικρή επαρχιακή κωμόπολη όπου υπηρετούσε ο πατέρας μου δεν λειτουργούσαν τα σχολεία. Ή λειτουργούσαν, όταν Ιταλοί και Γερμανοί αποσύρονταν για λίγο στη βάση τους, λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα, σε παραλιακή λουτρόπολη. Ετσι, κι έχω κι άλλες φορές αναφερθεί σ’ αυτό (όχι αυτοβιογραφικό της αφεντιάς μου, αλλά βιογραφικό της γενιάς μου), έμαθα γράμματα περιστασιακά. Αλλοτε από τον πατέρα, τη μάνα και μια δασκάλα θεία που με μύησε, αυτή κυρίως, και στη φύση και στην ανάγνωση βιβλίων. Τη θυμάμαι, μάλιστα, όταν κάποιοι συντηρητικοί συγγενείς διαμαρτύρονταν για τα βιβλία που σε τόσο μικρή ηλικία με υποχρέωνε να διαβάζω ή μου διάβαζε, να ισχυρίζεται (και τώρα με τόση πείρα δασκαλίκι συμφωνώ) πως εκείνο που έχει σημασία είναι ο εθισμός στην ανάγνωση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή