Η επόμενη μέρα: μια άγνωστη χώρα

Υπάρχουν πράγματα που ξέρουμε και πράγματα για τα οποία κανείς, αλλά στ’ αλήθεια κανείς, δεν έχει ιδέα. Ξέρουμε πόσο ο COVID-19 άλλαξε τη ζωή μας, πώς άλλαξε τον ρυθμό του κόσμου, πώς οι περισσότερες χώρες υποχρεώθηκαν εντέλει ή επέλεξαν έγκαιρα να κλείσουν ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής και κοινωνικής ζωής για να τον αντιμετωπίσουν. Ξέρουμε ότι η οικονομική κρίση που πέρασε κιόλας το κατώφλι μας θα είναι διαφορετική από όλες όσες προηγήθηκαν. Διαφορετική στη ρίζα της, αφού δεν τη γέννησαν ούτε η πραγματική οικονομία, όπως τις πετρελαϊκές κρίσεις, ούτε ο άπληστος και ευφάνταστος κόσμος των χρηματαγορών, όπως την κρίση του 2008, αλλά μια αρρώστια. Διαφορετική και στο μέγεθός της, γιατί πλήττει ταυτόχρονα προσφορά και ζήτηση, μα και γιατί ποτέ άλλοτε, ούτε καν στον πόλεμο, δεν «έκλεισε» η οικονομία του πλανήτη ολόκληρου ταυτόχρονα. Η Μεγάλη Υφεση, που δείχνει ήδη τα δόντια της. Στο Μιλάνο, στην καρδιά της βιομηχανικής Ιταλίας αλλά και της πανδημίας, λειτουργούν ήδη οκτώ δομές διανομής συσσιτίων σε ανθρώπους που ως χθες έμοιαζαν άτρωτοι. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα άνοιξαν, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, ιατρεία στην Αγγλία. Και στις ΗΠΑ ο δείκτης ανεργίας μοιάζει να είναι, όπως έγραψε πρόσφατα ο Πολ Κρούγκμαν, «επιπέδου κραχ της δεκαετίας του ’30».