Η πρόσφατη αναταραχή στον χώρο της εκπαίδευσης, με αφορμή την γκρίνια των εκπαιδευτικών στην προοπτική ηλεκτρονικών μαθημάτων και, πρόσφατα, μετά την προτροπή μετάδοσης του μαθήματος για μαθητές που για λόγους υγείας δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο, έδειξε τις προθέσεις ενός ράθυμου συνδικαλισμού, που αδυνατεί να κατανοήσει και να προσαρμοστεί στις κοινωνικές ανάγκες, έστω κι αν αυτές προκύπτουν σε μια έκτακτη συγκυρία όπως αυτή της πανδημίας. Η επινόηση, από τους ίδιους, μιας δικαιολογίας δήθεν προστασίας των προσωπικών δεδομένων μπορεί να προσθέτει επιχειρήματα σε όσους χρησιμοποιούν αριστερόστροφη ρητορική (είναι οξύμωρο αριστεροί να επικαλούνται τον Οργουελ, αλλά δεν είναι οξύμωρο οι κουκουέδες να υιοθετούν το κριτικό προς την ΕΣΣΔ σλόγκαν του Καστοριάδη «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»;). Στην ουσία όμως επιβεβαιώνει την κοινοτοπία του δημοσιοϋπαλληλίστικου συνδικαλισμού: άρνηση προσαρμογής στην εποχή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή