Μέσα σε μια δεκαετία η Ευρώπη μετρά τέσσερις κρίσεις. Χρέους, μεταναστευτική, Brexit και υγειονομική. Ακολουθεί η ύφεση που θα προκύψει από το lockdown. Σε όλες η συντονισμένη ευρωπαϊκή απάντηση καθυστέρησε – παρότι καθεμία τους έδειξε πόσο αλληλεξαρτημένα είναι τα κράτη-μέλη και οι οικονομίες τους. Με αποτέλεσμα η χιλιοεπικαλούμενη από τους πολιτικούς της «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» να αμφισβητείται διαρκώς. Οχι μόνο από ευρωσκεπτικιστές, αλλά κι από ορκισμένους ευρωπαϊστές. Αυτή τη στιγμή στις Βρυξέλλες καλούνται να αντιμετωπίσουν τέσσερις προκλήσεις: τον τρόπο που θα δομηθεί το Ταμείο Ανάκαμψης, την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας, την αμφισβήτηση που αρθρώνεται για τις αντιδράσεις της Κομισιόν και την πορεία του τουρισμού το 2020. Αν η ευρωδιαχείριση κάθε πρόκλησης ξεχωριστά είναι πετυχημένη, τότε η πέμπτη κρίση ίσως αποδειχθεί εκείνη που θα αλλάξει το παιχνίδι. Εκείνη, δηλαδή, που θα ενώσει πραγματικά την Ενωση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή